Interviews
Jessica is een genderneutrale mama: ze identificeert zich niet als vrouw, maar ook niet als man
Haar vrouw Francoise is zwanger van hun eerste kindje!
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Via een gezamenlijke vriendin, wij waren 16 jaar oud en kwamen elkaar tegen in de discotheek. Sindsdien was het op en af afspreken. We kregen allebei een relatie waardoor we vaak elkaar weer uit het oog verloren. Tot zes jaar geleden, allebei net uit een relatie en de vonk sloeg over. Nota bene ook in een discotheek.
Hoe is het traject van een kindje krijgen eigenlijk gegaan?
Toen we twee jaar bij elkaar waren kwamen de gesprekken over een kindje naar boven. We waren er al snel over uit dat we samen een gezin wilden vormen. Het traject begon bij het zoeken van een geschikte donor. We waren in het begin naar het Medisch Centrum Kinderwens gegaan voor informatie. Daar bieden ze IUI aan (insemineren met donorzaad) alleen was de wachttijd één jaar. In de tussentijd trokken we onze stoute schoenen aan en zochten we een eigen donor. Na een leuke match op een site voor donoren, wensmoeders en vaders spraken wij af met de donor en we hadden gelijk een klik. We spraken nog een paar keer af om elkaar beter te leren kennen, voordat hij vertrok naar de badkamer met een potje om vervolgens weer heel snel weg te wezen, zodat wij onze ¨ding¨ konden doen. Dit is in totaal zo’n vijf keer gebeurd met helaas niet het gewenste resultaat. Twee jaar terug kreeg ik een blindedarmontsteking, waarschijnlijke mede door mijn endometriose ontstaan. Ik wist dat ik deze aandoening had (ik had hele heftige en pijnlijke menstruaties), maar dat was nooit officieel vastgesteld. Door de operatie hebben ze ook kunnen zien dat ik zowel een cyste als verklevingen had rond mijn eierstok. Twee maanden later werd ik weer geopereerd alleen nu specifiek om de cyste weg te halen en de verklevingen weg te branden. Ondertussen waren wij ook aan de beurt voor een kliniekdonor, dus konden we na mijn herstel van de operatie meteen naar de kliniek voor de inseminatie (IUI). We hadden overigens met de arts besproken dat we maximaal drie IUI-pogingen zouden proberen en dat we daarna meteen door zouden gaan met het IVF-traject. De derde poging hebben we helaas niet gehaald, omdat ze op de echo konden zien dat er vocht in mijn eileider zou zitten. Wat een domper. Er was zelfs sprake van dat ik opnieuw geopereerd zou moeten worden om het vocht weg te halen. Gelukkig was dit na een second opinion van mijn eigen arts niet nodig en hij adviseerde ons om meteen te beginnen met het IVF-traject. Na een maand hormonen spuiten, elke week een bezoek aan de kliniek en wat tranen hadden we na de eerste poging een positieve zwangerschapstest in onze handen!
