De combinatie van een bloedvergiftiging én een hersenvliesontsteking is dodelijk. Raken we Myléna kwijt!??
Op 01-08-2018 is na een vrij vlotte bevalling onze dochter en zusje Myléna geboren. Alles ging dit keer zo mooi en goed in vergelijking met haar broer. Dat mijn man en ik nog tegen elkaar zeggen: “Dit gaat te goed, er moet nog wat misgaan.” Ook de kraamweek was een stuk beter dan bij Merano. Wel is ze veel afgevallen en ziet ze lang geel. Niks ongewoons bij een borstvoedingskindje. Toch zei ons gevoel dat er iets niet klopte, maar we dachten aan iets als verborgen reflux. Op vrijdag zwaaien we onze kraamhulp uit. Die nacht heeft Myléna de hele nacht liggen kreunen en wil ze niet eten, wij dachten aan krampjes. Ik doe geen oog dicht omdat ik haar aldoor probeer te troosten. Mijn man Mike laat mij op een gegeven moment slapen en neemt de kinderen over. Na een paar uur proberen we Myléna te verschonen. Mike legt haar neer en ik zeg nog: “Wat heeft ze een nare en aparte kleur…” Haar navel bloedt en ze reageert niet op het verschonen. We besluiten de dokter te bellen. We dachten zelf nog steeds aan krampjes. De doktersdienst belt terug, vraagt me haar onmiddellijk te temperaturen. Shit, 39 graden… Ondertussen word ik direct doorgeschakeld met de meldkamer en komt er een ambulance gezien het feit dat ze ook nog suf is. De motorambulance arriveert snel en hij hoort ons verhaal aan, bekijkt haar en doet haar aan de monitor. Een hartslag van 240! Hij belt het ziekenhuis om de kinderarts te melden dat Myléna komt en vraagt daarna een ambulanceauto te komen. Wij bellen ondertussen onze ouders om opvang te regelen voor Merano. Ik rijd mee in de ambulance en Mike volgt ons met eigen auto.