autisme

Morris is bijna vier jaar en hij is bijzonder. Maar eigenlijk zijn alle kinderen bijzonder toch? Morris ging van niet slapende huilbaby, naar een redelijke dreumes. Tot een puberende peuter, naar een manische kleuter. Als pedagoog zijnde weet ik dat we hem in heel veel hokjes zouden kunnen plaatsen. Wel wetend dat hij dit gedrag vooral thuis laat zien en weinig op de opvang. Zegt ook wat over de opvoedingsstijl van ons natuurlijk.  

Maar de labels die even te binnen schieten. Allereerst een autistisch trekje , kan zich extreem vastbijten in vaste routines en deze soms moeilijk loslaten. Extreem in emoties. ADHD? Kan op momenten echt hyperactief zijn, moeilijk te remmen. Er komen dan gekke brullen zijn mond uit rollen.

Hoogsensitief? Hooggevoelig? Nogmaals extreem in emoties. Kan vinden dat hem heel veel onrecht wordt aangedaan. Kan heel standvastig zijn. Schiet soms wat door in fantasie waardoor hij angstig is. Heeft een hekel aan kledingstukken die irriteren door labeltjes en kaartjes. Is gevoelig in zijn mond, vindt dingen snel heet.  Vindt bepaalde structuur in zijn mond zo naar dat hij kokhalst. Kan obstiperen.

Zoals ik al zei:op de opvang past hij zich heel goed aan. Is wel wat snel vermoeid en met zijn ruim 3,5 jaar heeft hij zijn middagslaap echt nodig. Anders komt, zoals het kinderdagverblijf altijd aangeeft, ‘High sensitive Morris’ tevoorschijn. Verder zien ze dat hij slist, dit klopt. Want dat spenen afbouwen met hem is ronduit verschrikkelijk. Maar zijn zinsopbouwen zijn weer perfect. Verder is hij heel goed zindelijk, maar durft niet te poepen op de wc. Poepangst dus. Hij kan dus ook gerust dagen zijn ontlasting inhouden tot hij krom loopt van de buikpijn. Als baby hebben we hem meerdere klisma’s moeten geven.