Blog- en vlogmagazine voor èchte ouders

blogster

Met het gezin van Kimberly moet je echt iedere maand meelezen!

Mijn naam is Kimberly, ik ben 28 jaar.

Vorig jaar getrouwd met Ricardo, waar ik al 11 jaar samen mee ben. Wij hebben een dochter genaamd Yentl van bijna 2.5 jaar. En in juli verwachten wij ons tweede kindje. Wij krijgen weer een dochtertje, geweldig!

Wij wonen in Hendrik ido ambacht, voor wie het niet kent een dorpje tussen Dordrecht en Rotterdam in :-).

Ricardo is Sous-chef bij een Van der Valk hotel. En ik ben verzorgende IG, en werk op een gesloten afdeling bij mensen met dementie. Beide werken we dus onregelmatig wat niet altijd even handig en leuk is. Dat betekend weekenddiensten, avonddiensten en in mijn geval ook nachtdiensten. En natuurlijk feestdagen. Met een gezinnetje is dit niet altijd even gezellig.

Het zwanger worden van Yentl is niet vanzelf zeg maar gegaan. Hiervoor hebben wij de hele medische molen moeten doorstaan. En is zij uiteindelijk door middel van IVF gekomen. Ik heb namelijk PCOS en het zwanger worden is daarom niet erg makkelijk. Van hormoon tabletten tot hormoon injecties en tig keer per week naar het ziekenhuis, niet niks. Maar oh zo dankbaar dat zij nu in ons leven gekomen is. Van deze zwangerschap was het eigenlijk 99% uitgesloten dat ik ‘spontaan’ zwanger zou worden ooit nog. Maar de wonderen zijn dus absoluut de wereld nog niet uit, want TADA baby nummer 2 is dus wel echt spontaan. Geen ziekenhuis of injecties of terugplaatsing. Inmiddels ben ik bijna 31 weken zwanger. Wat vliegt de tijd toch met een tweede zwangerschap.

Verder vind ik het heerlijk om foto’s te maken. Hou ik ervan om lekker weg te gaan met mijn gezin, familie (ik ben echt een enorme familiemens) of met vriendinnen. Mooie plekjes ontdekken, een midweekje naar een huisje gewoon gezelligheid. Verder ben ik online veel bezig met Instagram. En kun je mij vanaf nu elke maand vinden met een nieuwe blog op Kids en Kurken. Ik kijk er enorm naar uit. Dus hopelijk lees je gezellig mee!! 

Liefs,

Kimberly 

Blogster Cherith stelt haar gezin voor

Laat ik beginnen met het voorstellen van mezelf. Ik ben Cherith, uitwijken over hoe je deze naam uit moet spreken zal ik niet doen, maak er wat moois van. Ik ben 29 jaar oud en ben nu 2,5 jaar samen met Bas, wij hebben elkaar leren kennen via Tinder (jahoor, de zoveelste). Wij wonen in het superleuke Alkmaar, ben hier echter niet opgegroeid, maar voor de liefde heen verhuisd. Ik werk als verpleegkundige op een Spoed Eisende Hulp, een super uitdagende baan al maken de wisseldiensten het met een baby niet altijd even makkelijk. Mijn grootste passie is fotograferen en leef me dan ook prima uit op onze kleine man. Bloggen doe ik ondertussen al zo een 5 jaar, dit begon over afvallen, voeding en gezondheid. Dit doordat ik 6 jaar terug een gastric bypass heb ondergaan waardoor ik 50 kilo ben afgevallen. Nu is het roer om gegooid en schrijf ik over zwangerschap, zwangerschap in combinatie met een maagverkleining, moederschap, opvoeding en alles wat erbij hoort. Enorm leuk om te doen.

Onze kraamverzorgster Rose ziet in dit gezin dat leven en dood zo dicht bij elkaar ligt

Leven en dood, zo dichtbij elkaar

Het is een donderdag, om 07:51 uur gaat mijn telefoon. YES! Een gezin. In dit gezin is vanmorgen vroeg na een vlotte mooie thuisbevalling een 3de zoon geboren. Met de stoere naam;

BOET!

Boet is om 05:38 uur geboren. Rond 7:00 uur bellen ze eerst Opa & Oma Tractor om het blije nieuws te vertellen. In die tussentijd belt de andere Oma. Die drukken ze weg, toeval denken ze.. Ze bellen haar terug en horen een geëmotioneerde oma. Ze vertelt dat de opa (opa Koek) van de kersverse moeder is opgenomen in het ziekenhuis, het gaat écht niet goed.

Opa Koek had nog 3 wensen:

1. 92 jaar worden ✔️

2. Dat de schuur die vorige week is afgebrand bij de woning brand die hem trof wordt afgebroken. ✖️

3. Dat de baby geboren wordt.✔️

Afgelopen maandag op dinsdag werd opa Koek getroffen door een grote brand. Zijn schuur was afgebrand en bij het huis was asbest vrij gekomen. Daarom moest hij weg uit zijn huis. De dag erna werd hij 92 jaar. Zijn verjaardag vierde hij in een zorghotel. Wegens omstandigheden is hij daar vertrokken naar een bed en breakfast.

Maar het gaat slechter en slechter met hem en hij moet naar een hospice. Toch wil hij liever naar het ziekenhuis om nog tijd te rekken voor zijn nieuwe achterkleinzoon die in aantocht is.

De kersverse mama heeft het heel zwaar met alle emoties. Ze is net bevallen en hoort 1,5 uur later dat haar opa op sterven ligt. Oma komt nog vlug op bezoek voordat ze naar haar vader vertrekt. In het ziekenhuis vertelt oma trots aan haar vader dat zijn kleindochter bevallen wis van Boet. Heel trots en met een grote glimlach vertelt hij het tegen de verpleegkundige. Het gaat snel achteruit die dag. En precies 12 uur ná de geboorte van Boet, overlijdt opa Koek.

De kraamweek verloopt veel anders dan het had moeten zijn. Vader zegt; ‘Dit had een feestweek moeten worden…’

Ik probeer er te zijn voor de ouders en neem de zorg over voor Guus & Billy, de 2 trotse grote broers. Ik verzorg ze, speel met ze en ga koekjes bakken. De jongens vinden het super. En ondanks het verdriet dat papa en mama hebben, genieten ze toch. Met Boet gaat het gelukkig goed. Het is een mooi tevreden jongetje. Met mama gaat het na omstandigheden ook wel prima. Het is moeilijk te beseffen allemaal.

Er wordt nog snel een fotoshoot geregeld zodat er een foto van de 3 broers mee de kist in kan. Dinsdagavond wordt de kist gesloten en hebben ze hem voor het laatst gezien. Woensdag is de begrafenis. Ik zorg ervoor dat ze op pad gaat met zakdoekjes, dextro en een rolstoel. Ze is tenslotte net 7 dagen geleden pas bevallen. Die powermama draagt de kist de kerk binnen! Wat ben ik trots dat ze dat gedaan heeft.

Omdat wij als kraamverzorgenden niet alleen mogen blijven met de kindjes of alleen in huis, komt de andere oma in huis. Ik neem die ochtend de zorg over voor Boet en oma voor de 2 jongens.

De laatste dag van het kraambed ben ik eigenlijk vrij, maar omdat dit gezin zoveel al had mee gemaakt, wil ik het graag afmaken. Ondanks alles hebben ze toch een fijne kraamweek gehad.

In dit gezin heb ik gezien hoe dichtbij het leven en de dood liggen. Ergens is het natuurlijk wel een super mooie gedachte. Maar wel heel verdrietig.

Blogster Sharon stelt zich voor

Leuk dat ik me mag voorstellen aan jullie! Mijn naam is Sharon, ik ben 34 jaar en woon in de buurt van Rotterdam. Daar ben ik geboren en getogen en zit er heerlijk op mijn plek(kie). Sinds mei 2014 ben ik getrouwd met Bart en samen hebben we 3 kinderen: dochter Indy van 11 jaar, zoon Evan van 3 jaar en dochter Liva van 15 maanden. Indy is mijn dochter en de stiefdochter van Bart. Indy heeft naast Bart als stiefvader ook een hele lieve vader en stiefmoeder. Blij dat er zoveel liefdevolle volwassenen zijn in haar leven!  

Ik werk drie dagen in de week in een sociaal team (wijkteam) als jeugd- en gezinscoach. Mijn specialisme is met name loverboyproblematiek, vechtscheidingen en multiprobleemgezinnen. Heel uitdagend werk, geen dag is hetzelfde. Op mijn vrije dagen spreek ik graag af met vriendinnen en hun kinderen, of ik ga er lekker op uit met de kinderen. In het weekend hebben we vaak wel leuke dingen gepland staan. We zijn graag buiten, doen een rondje Blijdorp (lang leve een abonnement!) of wat anders leuks binnen of buiten. Lekker eten en/of een spelletje doen met vrienden of familie doen we ook graag, of gewoon bankhangen en ‘netflixen’ vind ik ook echt relaxt!

Bij ons is er altijd wel wat te beleven met een tiener (ehm, beginnende puber), bijna kleuter en dreumes in huis. Het is altijd (gezellig) druk. We geven onze kids mee dat liefde en aandacht belangrijk is en dat alles gezegd en gedeeld kan worden met elkaar. Ik vind het heel gaaf dat ik over het ouderschap en alles wat daarbij komt kijken mag bloggen bij Kids en Kurken. Ik vind zelf bepaalde blogs of mensen die ik volg inspirerend, grappig, leerzaam of gewoon leuk. Vanuit mijn werk, maar nog meer als moeder van drie kinderen in verschillende leeftijdscategorieën én met heeuule verschillende karakters hoop ik datzelfde ook te kunnen betekenen voor anderen. Al is het maar voor een enkeling! En hoe leuk is het om dit later terug te laten lezen aan mijn kids?  

10 feiten over mij:

1. Love humor! Ik kan super serieus zijn en goede, diepgaande gesprekken voeren, maar ook echt zo gek als een deur. Geen grap is te gek en geen gespreksonderwerp ga ik uit de weg.

2. Ik ben een echte voetbalchick heb lang gevoetbald vroeger. Totdat ik moest stoppen na een nogal heftig ongeluk, grrr.

3. Naast mijn directheid en eerlijkheid ben ik eigenlijk best wel gevoelig en soms een tikkeltje onzeker.

4. Ik ben een echte thrillseeker. Heb nog een deal staan met mijn broertjes dat we een keer de meest toffe achtbaan waar dan ook ter wereld gaan uitproberen.

5. Koffie lust ik niet, ik drink de hele dag door thee. En nee, ik heb geen thee aanslag op mijn tanden ervan, ha!

6. Chaos is niet aan mij besteed, ik doe het goed op overzicht en structuur.

7. Het liefst had ik traumachirurg of actrice willen worden. Uiteindelijk ben ik maar pedagogiek gaan studeren. Lijkt erop, toch?

8. Ik ruik de hele dag door aan mijn kinderen. Hmm, niets is zo lekker als hun eigen geur.

9. Honden en katten, echt niks voor mij. Naast dat ik er lichtelijk allergisch voor ben vind ik al die haren, dat hijgen, krabben en likken wat ze wel eens doen best wel vies.

10. Ik ben een beelddenker en niet zo’n beetje ook. Bij alle verhalen die ik hoor of lees (ja, álle!) vorm ik een beeld. Soms ten koste van mijn eetlust…