Het is moeilijk. Maar ik doe het toch. Het is persoonlijk. Maar ik deel het toch.
“Het is pijnlijk. Maar hier ga ik toch. Ik neem je mee in het diepste van mijn donkere kant.” Zo begon een nieuwe post op mijn instagramaccount. Heel lang heb ik getwijfeld. Zou ik het openbaar maken, of alles gewoon zo laten? Mijn post stond klaar, ik had enkel nog maar op de knop ‘delen’ te drukken. Dan zou echt iedereen het weten. Ook vrienden die nog niet op de hoogte waren. Collega’s die dit absoluut nog niet wisten. Familieleden langs de kant van mijn man, die volledig uit de lucht zouden vallen.
Het is iets wat je niet kan snappen, als je het zelf niet hebt. Het is iets wat zo diep in je hoofd zit, dat het moeilijk is om het ooit nog kwijt te raken. Het is iets waarvan ik wenste dat ik het niet had. Maar ik heb het en ik raak er maar niet van af.