Stel je eens voor: De eerste maanden in het leven als alleenstaande moeder, waar begin je?

Mijn eerste maanden als single moeder zijn ingegaan en wat is het anders dan voorheen. Na een vervelende scheiding maar een hele bewuste keuze om weg te gaan was ik nu echt alleen. Mijn dochter heb ik maar voor de helft bij me en de eerste maanden na zo’n breuk zijn zwaar. In mijn geval was ik op zoek naar een nieuw huis, verbleef ik tijdelijk bij mijn oudere zus en haar man die geen kinderen hebben. En nu opeens had ze haar jongere zusje en diens dochter van anderhalf in huis. Een hele ommekeer voor hen en natuurlijk ook voor ons. Ik was veel aan het regelen om alles op orde te krijgen, op zoek naar een eigen woning maar een ‘slechte’ woningmarkt voor een alleenstaande moeder en bijna geen huurwoningen beschikbaar.  

Verliefd, verloofd, kindje en uit elkaar

Nooit weet je of je het wel goed doet. In heel het moederschap krijg je constant te maken met een mix van extreme gevoelens. Liefde, geluk, schuldgevoel, angst, alles komt voorbij. In plaats van een handleiding komt er alleen een hoop troep achter je kind aan uit je lichaam en waar je dacht dat de vrouwen om je heen die al moeder zijn het vást wel weten, blijkt dat zij ook maar wat doen. 

 

 

 

 

Je had het kunnen weten. Het is niet alleen zo in het moederschap, maar in het hele leven. Iedereen heeft zijn eigen manier, zoekt zijn eigen geluk of doel in het leven en we staan allemaal voor dezelfde keuzes in het leven en niemand kan jou zeggen welke keuze de juiste is. De keuze die ik heb moeten maken, had flinke gevolgen. Niet alleen voor mij, maar juist ook voor mijn dochter. Zodra je moeder wordt, is het net alsof je in tweeën wordt gedeeld. En dat tweede deel is een ongeleid projectiel wat jij de juiste normen en waarden dient mee te geven, alles nog moet leren in en over het leven en waar je alles, maar dan ook alles voor over hebt. Nog nooit maakte iets mij zo zeker in het leven en tegelijk zo onzeker als het moederschap.