Blog- en vlogmagazine voor èchte ouders

dagjeuit

Een dagje pretpark en wij hebben alleen de wc’s gezien, hihi

Wij gingen een dagje naar het welbekende “wereld vol wonderen” De Efteling.

Javaj was een maand of 6 en had al een tijdje last van wat luieruitslag. Niks hielp, we hadden alle crèmes al gesmeerd en hem met warm weer zonder luier laten rondkruipen. Ik kreeg het advies om talkpoeder te gebruiken.

Ik smeer de billen van Javaj eerst in met sudocrème en schud vervolgens zijn billen vol met talkpoeder. Dit moet de dag wel doorkomen dacht ik nog.

We hadden een leuke ochtend in de Efteling, we gingen een hapje eten bij Polles keuken. Javaj de fles, broek vol gepoept, janken! En hij bleef maar huilen, niet zomaar om aandacht of van de honger, neee, door merg en been ging het.

Op naar de toiletten, luier verschonen. 

Zijn billen zaten vol met wondjes, allemaal bloed. Bij iedere veeg die ik deed om zijn poep van zijn billen af te halen krijste Javaj heel Fantasierijk bij elkaar. Er kwam zelfs een medewerker kijken wat ik aan het doen was en of ze hulp kon bieden. Echt enorm lief bedoelt maar als je twee babybenen in de lucht probeert te houden, je baby moet verschonen en ook nog moet troosten dan is alles te veel op dat moment.

Uiteindelijk heb ik alles schoon gekregen en heb ik zijn billen nog ingesmeerd met een of andere crème. Zijn billen zijn nog heel lang gevoelig geweest en we hebben er zelfs een paar keer voor hij de huisarts gezeten omdat het maar niet over ging. Hormoonzalf na hormoonzalf ging op. Pas toen Javaj zindelijk was, werden zijn billen weer rustiger. 

Het probleem met talkpoeder is, als dat in aanraking komt met crème, het gaat schuren. Hij had dus een luier van schuurpapier om zijn billen. De talkpoeder is regelrecht de kliko ingegaan, dat begrijp je natuurlijk wel!

Als ik er aan terug denk word ik er nog steeds verdrietig van, wat heeft dat ventje af moeten zien zeg! 

En ken je dat verhaal, dat je net ergens bent en je kind zijn luier vol heeft gescheten en je erachter komt dat je de luiers bent vergeten? Ik wel hoor! En of ik daar van leer? Uiteindelijk bij baby nummer twee ging het lampje branden. Maar dan heb ik het nog niet over extra setjes kleding. Juist als je die vergeet mee te nemen zit er poep tot aan de nekharen. 

Weer een dagje Efteling. Het was koud, maar echt enorm koud! We waren met opa en oma, zij gingen een rondje Pandadroom en ik had het goede idee om James te gaan verschonen want ik rook iets. Raad je het al? Heel zijn spijkerbroek zat vol met diarree, wat een drama om schoon te maken alleen al. En waar ik toen achter kwam? Dat ik die avond ervoor zijn extra setje kleding uit de luiertas had gehaald omdat deze twee maten te klein was geworden. Er was al zolang geen ongelukje meer gebeurd, dus het is ook niet zo nodig om deze weer aan te vullen met de huidige maat natuurlijk!

Had ik al vertelt dat het ijskoud was? In die toiletten hebben ze ook geen radiatoren trouwens. Kind in zijn nakie, geen deken of iets dergelijks bij de hand. Geen andere kleding meer… KUT KUT KUT.

Ik in de stress, manlief in de stress dus de kids ook in de stress. 

Snel schakelen, er moet een schone broek komen, waar is het dichtstbijzijnde winkeltje? Bij de Pandadroom, rennend met Javaj door het park aangekomen bij het winkeltje, gesloten… laagseizoen en een uur voor sluitingstijd helpt ook niet echt mee! Rennend naar winkel nummer twee, helemaal bij de uitgang van het park. Maaar, daar hing ie! De lelijkste Jokie en Jet broek uit de lage landen. Maar oh, wat was ik blij met dat ding. We gebruiken hem nog wekelijks als pyjama, gewoon door het verhaal wat erachter zit. Op naar de kassa… FILE! Echt alles zat tegen op dat moment. Na 5 minuten ongeduldig op mijn beurt te hebben gewacht begint Javaj te zeuren dat hij toch wel heel erg moet plassen. Kan er ook nog wel bij, ik ben niet anders gewend. Als de kassamedewerker vraagt of we niet het bijpassende shirtje willen en ik zo vlug mogelijk probeer uit te leggen dat kleine broer een “ongelukje” heeft gehad geeft ze nog een extra tasje mee om het ongelukje in op te bergen. Topwijf, dankjewel!

En we vervolgen onze weg terug, met weer veel haast want Javaj houdt het bijna niet meer uit.

Terug bij de toiletten heb ik Javaj op de pot gezet en James voorzien van een foeilelijke maar warme en schone broek. 

And they lived happily ever after!

THE END

 

Met de trein, de warmste dag ooit, met je peuter naar Amsterdam. Dat is toch een molotovcocktail?

Op pad met de kleine, met de trein, je beste vriendin met ook haar peuter in een bomvolle stad met 26 graden.. wat bezielde me?

Het begon al gelijk in de ochtend dat mijn vriendin en ik alletwee bij een andere halte stonden.. even ontstond er paniek want we wilden en in dezelfde coupe zitten, elkaar helpen met de buggy’s en uberhaupt samen de reis afleggen. Dat was eigenlijk het moment om weer lekker weg te gaan!

In de trein (waar we stonden met 3 kinderwagens en ondertussen alles en iedereen aan het blokkeerden) konden we de meiden goed vermaken, insmeren en drinken geven. 

Bij Amsterdam gingen wij er uit, en stonden wij met zijn tweetjes twee buggy’s uit de trein te laden. 

NIEMAND, maar ook werkelijk niemand bood aan om ons te helpen maar ze waren alleen aan het mopperen dat ze eruit of er lang wilden.. Uit de trein was het al bloedjeheet en was de lift kapot naar beneden. Dus hup, een pokkeneind lopen naar de volgende lift waar we wederom moesten wachten omdat mensen te lui zijn om een roltrap te pakken.. 

Op het station moesten we naar de wc en de meiden verschonen. Echt super zo’n familiekamer waar je ze kunt verschonen maar het is wel enorm jammer dat je met je kinderwagen niet naar de dameswc kan, dus we gingen om de beurt naar de wc.. leuk als je een keer alleen op pad gaat. 

Eenmaal op pad gingen we winkels in en uit, kochten we veel lekkers maar de dames werden het een beetje zat dus begonnen af en toe te mopperen.. de liften waren wel een feestje met de spiegels! Nog een poepbroek tussendoor in een kleedkamer verschonen, nog een ijsje, en zo met zweet op onze voorhoofd gingen we steeds verder de stad in. 

Het werd heter en heter en al die toeristen die alleen maar in de weg lopen (dat is mijn mening). Een paar winkels waar we heen wilden hadden geen lift of een aantal traptreden en das niet lekker als je met 2 volle buggy’s op pad bent.. dus dat was niet te doen. Ik ben van mening dat vele winkels moeilijk toegankelijk zijn voor invaliden of kinderwagens. Als Day wat ouder was, zal het wat makkelijker zijn en als je met 1 kinderwagen bent natuurlijk ook. 

Day kon maar niet in slaap komen en was nog goed vrolijk, d’r vriendinnetje had het opgegeven en lag heerlijk te pitten. Uiteindelijk is Day echt heel de dag wakker gebleven en bleef nog vrolijk!

Rond 3 uur was het echt echt echt heel druk, precies zoals het was toen ik hier nog op school zat. We gingen richting de trein en daar begon alle ellende weer…

Eerst door de poortjes waar mensen in tegengestelde richting nog net voor je neus voordringen bij een invalide/kinderwagenpoortje, en begrijp me niet verkeerd want als je niemand ziet aankomen, doe dan vooral je ding want dat doen we allemaal… maar niet als je 2 freaking kinderwagens voor je neus ziet die proberen in te checken! En dit gebeurde wel 3x bij 1 poortje! 

We hadden nog 8 minuten voor de trein vertrok en we moesten alleen de lift nog in en de trein in, dit moesten we toch wel halen?

BUITEN DIENST, klotelift!

Weer door die poortjes,

Weer mensen die voordrongen door precies dat klotepoortje!

Lopend naar het andere deel van het station,

Weer door die poortjes,

Weer mensen die voordrongen door precies dat klotepoortje!

Lift in,

Lift uit,

Even hardop schelden hoeveel asociale mensen er op de wereld zijn

Rennen (mijn vriendin met haar blessure)

100 graden, geheel doorbakken waren we uiteindelijk in de trein.

Toen kwam ik aan in Hoorn, daar stak ik uiteindelijk over op de weg want er stond een auto stil.. die was zeker even haar verstand verloren door de warmte, maargoed ik was bijna over, gaat die auto opeens gas geven en krijg ik natuurlijk de schuld waarom ik mijn kinderwagen voor de auto gooi… ik kon mezelf eigenlijk niet inhouden maar door de warmte kon ik nog net WEL mijn verstand gebruiken door karma zijn ding te laten doen..

WAAROM MOEST IK OOK AL WEER PER SE NAAR AMSTERDAM? Wat bezielde me? Ik heb het echt ontzettend leuk gehad maar of het gedoe het waard was? NEE! Ik wacht wel tot ze ietsje groter is, of minder warm, of minder toerisme. Of als de wereld misschien minder asociaal is.. Day kan niet zo goed tegen al die prikkels dus was dit een leuk uitprobeersel maar ik bedank! 

Mensen, zullen we afspreken om mensen wat meer voor te laten, dat je kunt vragen of je kunt helpen, dat je kunt vragen of je kan tillen.. jullie zouden mensen hun dag kunnen maken!

 

Dagje dierentuin met een verwende peuter

Dagje Dierentuin met een verwende peuter

 

Hiep hiep hoera, oma wordt 87 jaar. Om dat te vieren wil oma graag met de hele familie op stap. Daar komen al direct twee enorme uitdagingen om de hoek kijken: 1. Bedenk maar eens iets wat iedereen leuk vindt. En met iedereen dan bedoel ik van een oma van 87 tot aan een baby van 0 en alles daartussen. Gelukkig vindt jong en oud het leuk om naar een verzameling levende dieren in een parkachtige omgeving te kijken, dus die uitdaging was snel overwonnen. Het werd de dierentuin. Dan uitdaging 2; vind maar eens een datum waar op iedereen kan. Nou verjaart oma al 87 jaar op dezelfde datum, dus je zou denken dat iedereen er wel rekening mee houdt in de agenda en warempel.. dat bleek ook het geval. Oma blij, pubers blij, verwende peuterdochter blij, baby (die toch nog geen mening heeft) blij. Iedereen blij. So far, so good.

Dus zo geschiedde, we gingen naar de dierentuin. Om de stemming er goed in te krijgen, vroeg ik in de auto nog eens aan Jackie, mijn lieve, verwende peuterdochter van 2,5 jaar of ze wist waar we heen gingen. Ze was helemaal door het dolle heen: “Ja mama, de dierentuin.” Goedzo, ze weet het nog en ze lijkt er zin in te hebb.. “Dinosaurussen!!”  Wacht, wait a minute, dinosaurussen? “Nee schatje, hoe kom je daar nou toch bij?” Oh verrek, de laatste keer dat we naar een dierentuin gingen, was daar inderdaad een tijdelijke dino expositie. “Nee lieve Jackie, er zijn nu geen dinosaurussen.” “Jawehel mama, wél dinosaurussen.” En ik ben nog altijd blij dat blikken van peuterpubers niet kunnen doden, anders had ik op dat moment voor de zoveelste keer het loodje gelegd. Hmmm oké, dit gaat op deze manier een eindeloze discussie worden. Ze moet die dino’s maar zo snel mogelijk uit haar hoofdje zetten. “Maar lieve Jackie, er zijn wel een heleboel andere leuke dieren.” “Eenhoorns?” Zucht.  “Olifanten?” ze kijkt me gelukkig weer triomfantelijk aan met haar liefste gezichtje. “Nee, olifanten heeft deze dierentuin geloof ik niet” fluistert mijn man me toe. “Wat geen olifanten? Welke dierentuin heeft er nou geen olifanten? Wie heeft deze dierentuin eigenlijk uitgezocht?” en voor ik er erg in heb, ben ik al weer in een nieuwe, net zo nutteloze discussie belandt. “Leeuwen dan?” hoor ik vanaf de achterbank. Oh ja, daar moet ik ook nog iemand tevreden stellen. “Ja leeuwen wel.” (please, laten er leeuwen zijn). “Oké” antwoordt Jackie dan. Een ‘oké’ daar moeten we het mee doen. Dat zeg ik, mijn kind is nu al verwend. Even wil ik een verhaal beginnen over zielige kindjes in Afrika, maar daar hebben ze juist heel veel leeuwen, dus aangezien ik al aan mijn max van slechte discussies voor vandaag zit, besluit ik wijselijk mijn mond te houden. Bovendien is Jackie nu blijkbaar tevreden, dus ik laat het hier maar bij.

Eenmaal bij de dierentuin aangekomen, is iedereen al bij de ingang als ik nog luiers sta te verschonen, wagens sta uit te klappen en extra eten in de luiertas loop te proppen. Oké, ik ben zover. Geloof ik. “Naar de leeuwen.” En je weet wel wie dat roept, denk ik zo. Als we in het park zijn, moet iedereen natuurlijk naar het toilet en iemand die zelf vast geen kinderen heeft, heeft bedacht om naast het toilet een springkussen te plaatsen, waardoor ik hemel en aarde moet bewegen om Jackie vervolgens  weer mee te krijgen, want die wil liever de rest van de dag blijven springen. “Kom Jackie, we gaan naar de leeuwen”.

Het blijkt een prachtige, kleinschalige dierentuin, met ruime weidevelden voor de dieren. We zien walibi’s “ik wil naar de leeuwen”, aapjes “mama, zullen we verder gaan naar de leeuwen?” en zelfs witte tijgers “nu gaan we naar de leeuwen, goed idee?”. We lunchen in een mooi picknick park waar ook een oude stadsbus staat en vervolgens komen we dan eindelijk bij het verblijf van de leeuwen. Daar liggen ze, super dichtbij, een hele troep mannetjesleeuwen. “Wow Jackie, zie je de leeuwen? Zie je hoe dichtbij ze zijn? Fijn hè? Dat we nu dan eindelijk bij de leeuwen zijn.” Een antwoord blijft uit, maar dat is vast omdat ze zo onder de indruk is.

We gaan nog even kijken bij de giraffen en de cheeta’s en dan besluiten we weer terug te gaan, want we hebben ook nog ergens gereserveerd om een hapje te eten. In de auto vraag ik zogenaamd heel benieuwd wat Jackie het leukst vond in de dierentuin. “De bus” “Huh? De bus? En de leeuwen dan?” “Nee. Die deden niet eens ‘wraow’.” Om er vervolgens nog aan toe te voegen “De dino’s deden wel ‘wraow’.

 

X Ilse (typically_ilse)

“

Gezinszwemmen: met je voeten in de natte frietjes en drijvende kleffe zwemluiers

Voorjaarsvakantie.  Daar hoort een dagje uit bij en we lieten onze dochter Samm kiezen. Ze wist het meteen en er was geen discussie mogelijk. Ze wil zwemmen. GADVERDAMME ! Zwemmen ik haat het. Ik heb geprobeerd haar om te lullen met de meest mooie verhalen maar ze bleef bij haar keuze. Ze wilde naar het zwembad met een glijbaan. Alles voor je kind toch? Ik ben zeikend naar boven gelopen en trok het laatje open met badkleding. 2 peperdure bikini’s die ik in mijn beste slanke  jaren gekocht had lagen vol stof in de la. Nee dit kan echt niet meer. Mijn vetrolletjes puilen over de te strakke slip en als ik buk verdwijnt de broek compleet in mijn kont. Dus ik ga voor het badpak. Als iemand me 4 jaar geleden had verteld dat ik een moeder-badpak zou kopen had ik die voor gek verklaard. Maar nu is hij ideaal want hij houdt alles binnenboord. 

In het zwembad prop ik mezelf in een te klein hokje met Samm. Op de grond zie ik de schaamharen van mijn voorganger liggen en ik probeer mezelf uit te kleden zonder de grond te raken. Samm heeft er zin in en zingt ondertussen K3 in mijn oor. De buurman heeft een jankend kind bij hem in het hokje en volgens mijn staan er 2 hokjes verder 2 pubers tegen elkaar aan te schuren. Als ik mezelf in badpak heb gewurmd loop ik met Samm richting het zwembad. Ik loop langs de rij spiegels en besef dat de TL lampen mijn cellulitis niet ten goede doen. Kak ik moet afvallen, bah ik baal van mijn lichaam. Morgen lijnen. 

EERST DOUCHEN SVP . 

Ik wil niet nat worden dus laat 2 druppels over mijn rug lopen en zwaai naar een moeder die ik ken van school. De strakke moeder met maatje 36. Ze komt elke dag in sportbroekje al joggend haar kind naar school brengen. En door haar voel ik me nog slechter want ik ren alleen maar als ik heel nodig naar de wc moet omdat ik sinds de bevalling mijn plas niet meer in kan houden. 

Alles voor je kind, kom op je kunt het. 

Het zwembad is overvol, nog 500 andere mama’s en papa’s hadden het geweldige idee om te gaan zwemmen en zitten allemaal in het warme pierebadje. 

Ik ga op een Stoeltje naast het bad zitten maar Samm trapt er niet in. Kom mama!!! In het water!!! Eenmaal gewend aan die lauwe soep ga ik zelfs een paar keer mee de kinderglijbaan af. 

Samm straalt en daar doe ik het voor.

 Kinderen met groene snotneuzen rennen me voorbij in het water en er drijft ook een kleffe zwemluier voorbij die zijn kont kwijt is. 

Ik kijk om me heen… waar ben ik in godsnaam in beland. Waarom zit ik niet in een leuk lunch tentje met een Latte en een stukje taart. 

Oja ik doe dit voor Samm. 

Gelukkig heeft papa Samm even mee in het diepe bad genomen en hoef ik niet mee. Veel te koud bah. 

Terwijl ik met mijn blote voeten in de natte frietjes stap om wat te gaan bestellen komt er een knappe gespierde papa voorbij en even hou ik mijn buik in. Niet wetende dat mijn mascara op mijn neus hangt en mijn knot een stijf nat hoopje ellende is geworden. 

Ik geef hem mijn meest zwoele blik en bestel 2 ijsjes. Zelf eet ik de meegebrachte wortel in de hoop dat ik ter plekke 3 kilo afval. 

Samm is niet moe te krijgen en wil ook nog in het bubbelbad. Mij niet gezien, ik werp daar een blik op en besloot ter plekke dat ik niet naast  de bubbelende ballen van Harrie de borsthaar-man ga zitten. En dan ben ik er klaar mee… ik wil weg uit deze “natte” droom. 

Naar huis!!! 

(Nadat samm nog 50 keer de glijbaan is afgeweest en ik haar al al gillend onder mijn arm heb meegenomen naar de uitgang) 

Mijn onderbroek ben ik vergeten dus met een natte kont kom ik thuis. Ik hijs me in een jogging broek en plof neer op de bank.  Wat een dag!!! GADVERDAMME 

Ik heb nu schijt aan alles en trek een zak chips open. Het zwempak mag weer in de kast en die vetrollen vallen in het donker best mee. 

Dan komt er een klein meisje de kamer binnen; 

Mama dit was de aller mooiste dag van de vakantie! Mag ik morgen weer?

Alles voor je kind .