ellende

Het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was, was zo bijzonder! Ik had namelijk geen regelmatige cyclus, ik wist van mijn moeder dat ze er lang over hadden gedaan om zwanger te raken en de huisarts had al een keer PCOS laten vallen. Maar tot onze grote verbazing was ik binnen twee maanden zwanger (wel nadat ik al een half jaar met de pil was gestopt). 

Tijdens de eerste afspraak bij de verloskundige kregen we de uitgerekende datum te horen; 30 mei 2019. Dat leek me een prachtige periode. Rond die tijd is het (meestal) lekker weer (fijn ook voor je verlof) en verder zijn er weinig mensen om ons heen die rond die tijd jarig zijn. Ik heb een hele fijne zwangerschap gehad. De eerste 12 weken ben ik wel hele dagen misselijk geweest, maar zolang ik af en toe een cracker of iets anders kleins at, ging het prima. Wat verder in de zwangerschap kreeg ik last van mijn bekken en was ik vooral erg moe. Ik kan je vertellen, lekker slapen doe je ook niet meer. Maar… tijdens de momenten dat we erachter kwamen dat we een meisje zouden krijgen, we mijn buik elke dag meer zagen groeien en we zo hard moesten lachen omdat de baby weer eens de hik had, waren onbeschrijflijk! En dan komt het moment waarbij je denkt; ‘Het kan vanaf nu elk moment beginnen of gebeuren’. Breken je vliezen terwijl je boodschappen doet in de supermarkt, aan het eten bent in een restaurant of word je ’s nachts wakker van de weeën? Terwijl iedereen dacht dat ik eerder zou bevallen, had ik het idee dat het nog wel eens even kon gaan duren.