Blog- en vlogmagazine voor èchte ouders

kraamverzorgster

Onze kraamverzorgster Lisette vertelt: Ik ben voor het eerst naar huis gestuurd

Het is weer tijd om te werken. Ik word gebeld in de ochtend door de planning. Ze hebben een gezin voor mij. Ik neem een collega over die twee dagen bij een gezin is geweest. Het is het derde kindje voor dit gezin, een jongetje! Ik maak mij klaar en rij naar het gezin toe. Ik bespreek met de kraamvrouw wat er verwacht wordt en wat ik te bieden heb. Moeder en baby staan namelijk altijd op nummer één. Als er ruimte is voor het huishouden is dit prima. Ik help zo veel mogelijk met de borstvoeding om dit te laten slagen. Ik doe alle controles van moeders bloeddruk, hechtingen, baarmoeder en de temperatuur. Ook stel ik geregeld een aantal belangrijke vragen. Zoals over de hoeveelheid bloedverlies en dergelijke. Ik let goed op de borsten en de benen. De baby weeg ik, let op zijn kleur, op zijn poep en plas, op zijn naveltje en ook zijn temperatuur. Eigelijk let ik dus als kraamverzorgster op een hele hoop. 

De wc en het sanitair schoonmaken is vaak een standaard vraag. Verder doe ik de was. Ik sta ongeveer om de dag boven en beneden om te stofzuigen en ik verschoon om de dag het bed (als zij dit willen). Ik ben een open persoon en ik zeg altijd als er iets is. Wederzijds verlang ik dit ook. Praat met me, want dan kan ik er iets mee. Ik vind het niet leuk als ik dingen teruglees op mijn feedbackformulier, want dan kan ik er niks meer aan veranderen. De kraamweek is maar één week, het is zo om. De kraamvrouw geeft aan dat helpen met de borstvoeding en spelen met de andere twee kinderen belangrijk zijn. 

De baby weegt ongeveer 4700 gram, het is dus best een flinke baby. Deze baby’s krijgen vaak bijvoeding, omdat zij gewend zijn om altijd te kunnen eten en de borstvoeding is vaak nog niet voldoende op gang. De baby hapt mooi aan en zuigt de eerste paar minuten goed en valt dan in slaap. Dit is altijd erg lastig en vraagt veel geduld, zo ben ik dus best een tijd bezig met de borstvoeding. Dit is normaal bij baby’s die te weinig wegen, maar dus ook bij baby’s die aardig wat wegen. Ze willen vooral slapen en zijn heel moeilijk wakker te krijgen. Ook zijn jongetjes vaak wat luier dan meisjes. De meneer vraagt tussen de voeding door of ik er een was in wil gooien. Prima, een klein wit wasje kan ik vinden, dus die doe ik er in. De visite komt bijna. Ik zorg voor het drinken en eten. Na de visite weer een nieuwe poging tot voeden. Daarna was het de vraag of ik met de twee andere kinderen even naar de speeltuin wil zodat de ouders even kunnen rusten. Helemaal  leuk! Drinken, koekjes mee. Na de speeltuin nog even kleien. De stofzuiger er door heen, even de nacht voorbespreken en ik ga weer naar huis. 

De volgende dag had ik een kort dagje van 9.00 tot 13.00 omdat het Bevrijdingsdag is. Ik had namelijk met Koningsdag wel gewerkt. Ik kom binnen en vraag hoe de nacht is gegaan. Best rommelig vertelt vader. Ik loop naar boven en de baby is pas klaar met drinken, hij mindert niet met bijvoeding, maar er komt juist steeds meer bij. Ik vertel als je telkens meer voeding geeft, hij daar vol van zit en niet meer om de drie uur aan de borst wilt. Dit blijft lastig met bijvoeding (kunst) en borstvoeding door elkaar. Ook nu vraagt vader of ik er een wasje in wilt doen. Ik doe dat zodra ik klaar ben met de controles. We bespreken de rest van de week even door voor de uren, omdat de vader weer wat gaat werken. Daarna wordt de baby net goed wakker, als ik bijna naar huis wil gaan. Ik blijf wat langer om te helpen met goed aanleggen. Ik kom thuis en wil me net gaan omkleden als ik door de planning wordt gebeld. Ze vertelt dat het gezin niet meer wilt dat ik nog terug kom. Zo dat is even een klap in mij gezicht. Ik vraag de reden en voel ook gelijk tranen op komen, want wat maakt mij dit boos zeg. Vooral het feit dat ze niks hebben gezegd, maakt mij boos. Net alsof ik ga bijten als een gezin zegt dat de klik er niet is. “We willen graag morgen iemand anders.” Ik zou zelfs dan nog zelf direct de planning bellen. Het zou bijvoorbeeld beter zijn als ze bijvoorbeeld uitlegt dat ik veel met moeder en baby bezig bent maar dar ze wat anders verwacht. Ik snap best dat het misschien lastig is om dit aan te kaarten… Maar we zijn toch volwassen? En daarbij ik ben geen schoonmaakster? Ze wil dat ik telkens al het speelgoed van de kinderen op ruim? De soms wat ervaren vrouwen die in de kraamzorg werken zijn nog zo opgeleid om veel in het huishouden te doen. Maar de protocollen zijn al lang veranderd veel hebben hier moeite mee. En doen het alsnog. Je kan het wel doen als er tijd voor is. Maar ze zouden dan duidelijk moeten zeggen dit hoort eigelijk niet.

 

 

Mijn collega van de planning is heel lief en blijft rustig met mij praten. Dit gebeurt zo’n twee keer in de week en het ligt niet aan mij. De reden is dat ik te veel op moeder en baby ben gefocust en dat ik niet genoeg aan het huishouden doe. Mijn collega deed dit wel. Ze ging strijken.. Sowieso sta je een punt achter als je iemand over neemt, maar hierbij waren het wel veel punten. Je wordt sowieso vergeleken, helaas, maar ook logisch, het is menselijk. 

 

 

LISETTE (klik hier voor haar Instagram)  

 

Onze kraamverzorgster Rose ziet in dit gezin dat leven en dood zo dicht bij elkaar ligt

Leven en dood, zo dichtbij elkaar

Het is een donderdag, om 07:51 uur gaat mijn telefoon. YES! Een gezin. In dit gezin is vanmorgen vroeg na een vlotte mooie thuisbevalling een 3de zoon geboren. Met de stoere naam;

BOET!

Boet is om 05:38 uur geboren. Rond 7:00 uur bellen ze eerst Opa & Oma Tractor om het blije nieuws te vertellen. In die tussentijd belt de andere Oma. Die drukken ze weg, toeval denken ze.. Ze bellen haar terug en horen een geëmotioneerde oma. Ze vertelt dat de opa (opa Koek) van de kersverse moeder is opgenomen in het ziekenhuis, het gaat écht niet goed.

Opa Koek had nog 3 wensen:

1. 92 jaar worden ✔️

2. Dat de schuur die vorige week is afgebrand bij de woning brand die hem trof wordt afgebroken. ✖️

3. Dat de baby geboren wordt.✔️

Afgelopen maandag op dinsdag werd opa Koek getroffen door een grote brand. Zijn schuur was afgebrand en bij het huis was asbest vrij gekomen. Daarom moest hij weg uit zijn huis. De dag erna werd hij 92 jaar. Zijn verjaardag vierde hij in een zorghotel. Wegens omstandigheden is hij daar vertrokken naar een bed en breakfast.

Maar het gaat slechter en slechter met hem en hij moet naar een hospice. Toch wil hij liever naar het ziekenhuis om nog tijd te rekken voor zijn nieuwe achterkleinzoon die in aantocht is.

De kersverse mama heeft het heel zwaar met alle emoties. Ze is net bevallen en hoort 1,5 uur later dat haar opa op sterven ligt. Oma komt nog vlug op bezoek voordat ze naar haar vader vertrekt. In het ziekenhuis vertelt oma trots aan haar vader dat zijn kleindochter bevallen wis van Boet. Heel trots en met een grote glimlach vertelt hij het tegen de verpleegkundige. Het gaat snel achteruit die dag. En precies 12 uur ná de geboorte van Boet, overlijdt opa Koek.

De kraamweek verloopt veel anders dan het had moeten zijn. Vader zegt; ‘Dit had een feestweek moeten worden…’

Ik probeer er te zijn voor de ouders en neem de zorg over voor Guus & Billy, de 2 trotse grote broers. Ik verzorg ze, speel met ze en ga koekjes bakken. De jongens vinden het super. En ondanks het verdriet dat papa en mama hebben, genieten ze toch. Met Boet gaat het gelukkig goed. Het is een mooi tevreden jongetje. Met mama gaat het na omstandigheden ook wel prima. Het is moeilijk te beseffen allemaal.

Er wordt nog snel een fotoshoot geregeld zodat er een foto van de 3 broers mee de kist in kan. Dinsdagavond wordt de kist gesloten en hebben ze hem voor het laatst gezien. Woensdag is de begrafenis. Ik zorg ervoor dat ze op pad gaat met zakdoekjes, dextro en een rolstoel. Ze is tenslotte net 7 dagen geleden pas bevallen. Die powermama draagt de kist de kerk binnen! Wat ben ik trots dat ze dat gedaan heeft.

Omdat wij als kraamverzorgenden niet alleen mogen blijven met de kindjes of alleen in huis, komt de andere oma in huis. Ik neem die ochtend de zorg over voor Boet en oma voor de 2 jongens.

De laatste dag van het kraambed ben ik eigenlijk vrij, maar omdat dit gezin zoveel al had mee gemaakt, wil ik het graag afmaken. Ondanks alles hebben ze toch een fijne kraamweek gehad.

In dit gezin heb ik gezien hoe dichtbij het leven en de dood liggen. Ergens is het natuurlijk wel een super mooie gedachte. Maar wel heel verdrietig.

Lisette kwam als kraamverzorgster 19 jaar te laat, oeps

Ik ben Lisette, 25 jaar oud en werk 1,5 jaar als kraamverzorgende. Hiervoor heb ik vier jaar op een kinderdagverblijf gewerkt. Ik heb een neefje waar ik een soort van tweede moeder voor ben. Ik vind het heerlijk om op hem te passen, dit doe ik al vanaf dat hij drie maanden oud is. Ik heb al bijna zeven jaar een leuke vent aan mijn zijde. 

Als kraamverzorgende sta je vanaf 8 uur in wacht voor een eventuele dienst. Dit betekent dat je vanaf dat moment inzetbaar bent. Ik werk deze week zes dagen, want we werken allemaal om het weekend. Ik was zojuist gebeld, dus ik bel mijn collega van de planning terug. In eerste instantie had zij een Engelstalig gezin voor mij, maar ik ben niet zo goed in de Engelse taal. Ik zou niet de zorg kunnen bieden die ik zou willen. Gelukkig was er toch nog een Nederlands gezin voor mij. Ik kleed mij aan en stap in mijn witte pakje in de auto. Ik voer het adres van de kraamvrouw in. Helaas niet in mijn regio, maar dat maakt mij niet zo veel uit.