moe

Mama is altijd moe

Als jong meisje wilde ik altijd al graag slapen. Ik weet niet beter dan dat ik slaperig was en altijd de drang voelde om mijn ogen dicht te doen. Rond mijn pubertijd kreeg ik er echt last van. Van het VWO zakte ik af naar de HAVO want ik was vaak te moe om te leren of huiswerk te maken. Ook had ik last van geheugenproblemen. Jarenlang heb ik gedacht dat ik gewoon lui was. Daarna voelde ik me een paar jaar depressief. Stappen, een vriendje, winkelen, op vakantie gaan; ik was overal te moe voor. Moest altijd “voorslapen” of een week bijkomen na een dagje weg. Rond mijn 21ste was daar na een uitvoerig slaaponderzoek eindelijk de juiste diagnose; narcolepsie. Een neurologische aandoening. Een defect in je hersenen waardoor je lijf constant moet vechten tegen de slaap. Dit eindelijk te weten was een enorme opluchting maar tegelijkertijd ook niet. Want er is geen genezing. Maar er viel wel een last van mijn schouders af. Ik kon er niets aan doen en de neuroloog vertelde me dat ik juist trots moest zijn op wat ik bereikt had met deze ziekte. We zijn een paar jaar verder, en ik heb mijn leven ondanks mijn beperking behoorlijk op de rit. Moeder worden heb ik altijd al gewild. Maar lange tijd leek het me beter van niet. Wat moet zo’n kind nu met een moeder die nooit energie heeft en in de ochtend als een zombie door het huis loopt. Bovendien, als moeder kun je niet een dag herstellen in bed na een drukke (werk)dag. Ik zag het gewoon niet voor me. Tot ik een vriend (mijn huidige partner) kreeg die mij veel zelfvertrouwen gaf. Hij vertelde me keer op keer dat ik moest kijken naar wat ik wél kon. Ik werd lid van verschillende online lotgenoten groepen en las steeds vaker de positieve invloed van een gezonde levensstijl op deze ziekte. Mijn vriend sleepte me mee om te gaan hardlopen. Ik deed al jaren niets meer aan sport. Ook at ik veel zoetigheid want je lijf schreeuwt met deze ziekte om energie.. suiker! Ik besloot te gaan hockeyen zodat ik altijd een stok achter de deur had om te moeten sporten. Daarnaast verdiepte ik mij in gezond eten. Tegelijkertijd vond ik ook een leuke baan waarin ik samenwerkte met een diëtiste waar ik enorm veel van leerde. Stap voor stap ben ik gezondere keuzes gaan maken. 

​

​