Je kind bij jou in bed…wel of juist niet?
Je kind bij jou in bed…wel of juist niet?
Voordat ik mama was dacht ik altijd “waarom laten mensen hun kinderen toch altijd bij ze in bed slapen?” het leek mij ontzettend storend voor je eigen rust. Nu ik zelf moeder ben van een dreumes heb ik een totaal andere mening daarover.
Toen Mila geboren was kon ze naast mij in haar co-sleeper slapen. Wat was dat fijn! Als haar speen uit was gevallen hoefde ik alleen mijn arm opzij te doen en klaar is kees. Ook kon ik uren naar haar kijken hoe ze in haar bedje lag. Na 5/6 maanden was deze heerlijke tijd voorbij. Het slapen in haar eigen kamer en bedje hadden we wel geoefend maar dat was op 1 hand te tellen. Ze was helaas te groot voor de co-sleeper dus nu moest het wel. De enige die hier moeite mee had, was ik zelf. Mila sliep heel goed in haar eigen bed alleen ik miste de schattige geluidjes, ik was steeds ongerust als het helemaal stil was. Continu ging ik kijken in haar slaapkamer terwijl ik natuurlijk een babyfoon had staan. Maar wat als die ineens kapot is? Wat als ze gestikt is en geen geluid maakte? Allerlei horror verhalen spookten door mijn hoofd.
Na de fles van een uur of 5 in de ochtend kwam ze altijd bij mij in bed nog even verder dutten. Dit vond ik echt het fijnste moment van de dag. En hier ging het dus ook mis… Als Mila in de nacht wakker werd door wat dan ook ( soms is ze gewoon wakker, niet vervelend maar wakker) en ik sleepte haar dan bij mij in bed zodat ik zelf lekker kon blijven liggen en niet echt klaar wakker zou worden. Dit gebeurde steeds vaker en ik heb zelfs heel mijn kamer veranderd zodat mijn bed tegen een muur staat en Mila heeft zelfs haar eigen kant van het bed. We zijn maar met zijn tweetjes dus ruimte zat.
Inmiddels slaapt ze eigenlijk nog bijna dagelijks bij mij in bed. Ze valt altijd in haar eigen bedje in slaap en soms om 22.00, soms 4.00 en soms pas 6.00 komt ze bij mij in bed. Als ik erover nadenk doe ik dat eigenlijk voor mezelf. Ik slaap beter als ze naast me ligt en dat vind ik met name doordeweeks belangrijk als ik de dag erna moet werken. Daarnaast hoef ik er minder vaak uit en stiekem vind ik het heel gezellig. Dus waarom niet? Het is een soort van regel dat kindjes op hun eigen kamer moeten slapen. Ik snap ook wel dat hoe langer ik hiermee doorga, des te lastiger het gaat worden om het voor elkaar te krijgen dat ze de hele nacht in haar eigen kamer slaapt.
Wat zijn de nadelen? Voor nu zie ik geen nadeel ik let erg op dat ze altijd veilig ligt. Wat voor de toekomst een nadeel kan zijn is als ik ooit wel een vriend krijg, dat die er misschien niet op staat te springen dat een kleine dreumes 80% van het bed in beslag neemt.
Ik heb ook even onderzoek gedaan en de voor en nadelen van samen slapen met je kindje op een rijtje gezet.
Voordelen:
– ouders zijn alerter
– daarom is het ook veiliger
– voorkomt een post-natale depressie
– versterkt de gezinsband
– samen slapen vermindert angstgevoelens bij een kind
Nadelen:
– geen privacy
– als de baby nog klein is, kan het gevaarlijk zijn.
– Als het een gewoonte wordt, zal het kind er waarschijnlijk niet meer vanf wijken.
– Meer prikkels, waardoor je nachtrust er op achteruit kan gaan.
Hoe denken jullie daarover? Mag jouw kindje wel of niet bij jou in bed? Ik ben erg benieuwd!
