stiefouders

Uit elkaar gaan met de vader (of moeder) van je kind(eren) is nooit leuk, ongeacht de reden. Als je zo’n besluit zelf of samen neemt, of dit besluit voor jou wordt genomen, wil je niets liever dan dat er op den duur een fantastisch leuke stiefvader of moeder in het leven van je kind komt. Iemand die lief en zorgzaam is, betrouwbaar is, die om jouw kind geeft, van jouw kind houdt en een aanvulling is in de opvoeding die je samen al hebt vormgegeven. Oké, helpen met spreekbeurten en werkstukken in elkaar flansen, surprises maken voor op school en fungeren als taxichauffeur voor speeldates, sport en dergelijke is ook niet verkeerd. Het oppakken van die kutklusjes maakt je natuurlijk extra fantastisch als stiefouder hé, dat snap je wel.   

Indy was 2,5 jaar toen haar vader en ik uit elkaar gingen. We gingen allebei onze eigen weg en in het begin was het zeker zoeken hoe we dit zo goed mogelijk met elkaar vorm konden geven, in het belang van Indy. Dat was ons gelukt en daar ben ik nog steeds onwijs blij om. Toen Bart – mijn huidige man – en ik een relatie kregen was het naast dat het super fijn was ook echt wel zoeken. Zeker toen we gingen samenwonen; ineens maakt een andere man ‘officieel’ deel uit van het leven van mijn dochter. Hij vindt ook ineens iets van haar gedrag en haar streken. Er zijn vaak genoeg momenten geweest dat ik dacht ‘Ehm, bemoei je er niet mee, het is mijn kind en ik weet het echt wel beter dan jij ja!’. Om die momenten verder te voorkomen en ons nieuwe gezinsleven vorm te geven hebben we duidelijke afspraken met elkaar gemaakt en besproken wat nu eigenlijk de rol is als stiefvader. Uiteindelijk groeide het mede opvoeden vanzelf, het had alleen wat tijd nodig.