De eerste echo: Ohjee, het zijn er opeens twee!

Eind mei a begin juni 2018 wisten we dat mijn vrouw zwanger zou kunnen zijn en na meerdere malen op een stokje geplast te hebben wisten we het wel zeker: “We krijgen een Baby!” Twee jaar geleden hoopten we ook al zwanger te worden maar wegens gezondheidsproblemen was dit ons toen helaas niet gegund, maar hierover zal ik in een latere blog nog weleens eens keer uitweiden. Wat ons nu overigens opviel aan de ondergeplaste stokjes was dat in een vroeg stadium (paar dagen voor de verwachte menstruatiedag) het streepje al zeer goed zichtbaar was. Mijn vrouw maakte hierover dan ook geregeld grapjes dat het misschien wel een tweeling zou kunnen zijn…

 

 

Vlak nadat we deze mooie ontwikkeling ontdekt hadden, gingen we twee weken op vakantie naar de Algarve (in Portugal). De vakantie was heerlijk ontspannen, maar ik was wel eenzaam met mijn alcohol. Mijn buik is op vakantie net zo hard gegroeid als die van mijn vrouw. Na terugkomst in Nederland hadden we 28 juni 2018 een echo ingepland staan en tijdens deze echo werd ons snel onze verrassing medegedeeld: “We waren niet zwanger  van één, maar van twee baby’s.” We hadden een 7-wekenecho en we kregen als officiële uitgerekende datum 11 februari 2019 te horen.  Omdat een tweeling altijd eerder komt, hopen we de 37 weken wél te halen. Alles voor de 37 weken wordt namelijk gezien als prematuur. 

 

 

Mijn eerste gedachte?! “WTF!!! Wat een kleine kans? Hoe gaan we dit doen? Kan mijn vrouw dit lichamelijk allemaal wel aan? Wat betekent dit financieel?” Het spookte allemaal meteen door je hoofd en dit bleef eigenlijk de gehele dag. Ik kon vervolgens bijnde echo geen woord meer uitbrengen en was totaal van de leg tijdens de autorit van het ziekenhuis naar huis. Pas ’s avonds – na in de middag gewoon weer gewerkt te hebben – kon ik het allemaal een plekje geven en kwam het besef dat wij dit samen kunnen en over hoe mooi dit allemaal zal gaan zijn. Overigens een voorkeur voor een geslacht hebben we niet, voor ons is het belangrijkste dat de baby’s gezond zijn. Gelukkig word je bij een tweelingzwangerschap goed in de gaten gehouden. Zo ben je medisch onder behandeling en zal de bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden. De bevalling zal dan ook door de gynaecoloog worden gedaan en niet de verloskundige. Het traject naar de bevalling bestaat uit veel controles en groei echo’s.  

 

 

Vrij snel nadat we wisten dat er een tweeling op komst is, hebben we een plan van aanpak gemaakt en een babyuitzetlijst opgesteld van wat er allemaal nodig is, voor niet één maar twee baby’s. Ik kan je vertellen dat de portemonnee voordat de wondertjes überhaupt geboren zijn al aardig wordt leeggehaald. Wat we sowieso nodig hebben? Onder andere een tweelingenkinderwagen, twee ledikanten, en een grote tweelingenbox. Hie gaan we dat praktisch in huis doen? Eén of twee kinderkamers? Daarnaast kwamen we erachter bij het ophalen van de kinderwagen dat we een ruime stationwagon nodig hadden.

 

Kortom genoeg – dubbel zoveel – werk aan de winkel!!

 

 

 

BAS

“Samen zwanger?!” Uhhh, nee hoor!

Ik sta voor de spiegel en ik kijk extra goed om te controleren of het echt wel klopt. Jup, een klein bierbuikje kan ik wel onderscheiden maar niets wat lijkt op een groeiende baby daar binnen. Kijk, dat is mooi. Die kogel heb ik ontweken!

 

 

“Waarom begin je met die opening van je blog?” Ik weet zeker dat die vraag nu door jouw hoofd heen gaat terwijl je dit leest. Eigenlijk een vrij simpel antwoord: ik hoorde laatst iemand het volgende zeggen: ”Mijn man en ik zijn samen zwanger; wij zijn zwanger”. Euh, nee? De vrouw is zwanger, de man helpt de vrouw bij het zwanger zijn en de man zorgt ervoor dat wanneer zijn vrouw zwanger is dat haar niets te kort komt, maar een man en een vrouw zijn zeker niet samen zwanger.
Wij mannen hebben geen kind in onze buik, onze hormonen vermenigvuldigen zich niet waardoor wij ineens mood swings krijgen die we uiten op onze partner en we ervaren ook zeker niet de ongemakken die erbij horen wanneer er een levend mens in je buik groeit die het op sommige fronten zwaarder maakt om je door het dagelijkse leven heen te wurmen. Kijk naar mijn vrouw bijvoorbeeld, bij haar is halverwege de zwangerschap heftige bekkeninstabiliteit geconstateerd. Ik heb hier geen last van hoor, sterker nog, ik heb zojuist op Google moeten opzoeken of mannen überhaupt bekken hebben. Nee, ik heb gekeken maar ik heb van geen van de bekende ongemakken last eigenlijk.